function clickIE() {if (document.all) {(message);return false;}} function clickNS(e) {if (document.layers||(document.getElementById&&!document.all)) { if (e.which==2||e.which==3) {(message);return false;}}} if (document.layers) {document.captureEvents(Event.MOUSEDOWN);document.onmousedown=clickNS;} else{document.onmouseup=clickNS;document.oncontextmenu=clickIE;} لُند لُند... | اسفند ۱۳۹۸

هدیه ی آخرین ماهِ کامل سال98 حسیه که تو این ترانه با صدایِ شادمهره!

تو حضور مبهم پنجره ها
روبروم دیوارای آجریه
خورشید روشن فردا مال تو
سهم من شبای خاکستریه
توی این دلواپسی های مدام
جز ترانه های زخمی چی دارم
وقتی حتی تو برام غریبه ای
سر رو شونه های بارون می ذارم!

...

اسم تو برای من مقدسه
تا نفس تو سینه پر پر می زنه
باورم کن که فقط باور تو
می تونه قفل قفس رو بشکنه
منمو یه آسمونه بی دریغ
منمو یه کوره راه نا گزیر
ای ستاره ی شبای مشرقی
پر پرواز منو ازم نگیر!

واسه پری نوشتمش تا اگه یه روزی اومد اینجا،خوابشو بخونه و فحشم بده :)))

خواب دیدم بوتامو با یه وِردی کوچیک کردم هدیه دادم به پا گنده غول بزرگِ مهربون تا پیش خودش نگه دارتش.موقع رفتن برف باریدن گرفت.پام سردش شد،کلی گشتم تا بوتمو پیداش کنم،اوسکول شدم.به پاگنده گفتم ندیدی بوتمو؟همونطور که میخندید دستشو جلوم باز کردو بهم نشون داد بوتَمو. 

من موندمو یه لنگ کفش با یه وِردی که کوچیک میکرد اما یزرگ نه!

its not over when you lose its over when you quit

جایی برای دیوانگان

بودن یا نبودن

نقطه سر خط

از خاطراتم پرت میشم تو لحظه ای که نشستم پشت لب تاب برای ننوشتن خاطره!وقتی یهو بعد شصت سال زندگی تصمیم میگیری خاطرات زندگیتو بنویسی چه حالی داری؟وقت غروب چایی سرده رو میز داره سردتر میشه،از پنجره ی پشتی خونه آفتاب نارنجی از گوشه ی پرده افتاده رو دیوارِ سفیدو سکوتِ خونرو صدای کلاغا که میخوان برگردن خونشون میشکونه.تنهایی و حوصله ی هیچی حتی خودتوهم نداری!وِل شدی وسطِ خونه و الکی اینور اونور پرسه میزنی.فکر به چیزایی که نداری میبریو چشماتو مییندی.چند لحظه ای سکوت میکنی و بعد بویِ دریارو میفهمی.بویِ شنای خیس شده از شوری آب دریا،بویِ خزه های سبز چسبیده به سنگا.چشماتو باز میکنی و میبینی روبروت دریایِ مواجِ خاطراتِ که داره با یه باد تندی سمتت میاد.هوا گرفتستُ نم بارونو رو پوستت حس میکنی.انعکاس صحنه های زندگیتو رو آب میبینی که چطور رو هم میان و میرن،وقتی به پاهات میرسن خیست میکننو حبابای کوچیکی میشن که لابلای شن و ماسه ها فرو میرن.هیچی نمیمونه حتی یه تصویرِ زیبایِ مادرانه!یه خونه از تو دل دریای خاطراتت بیرون میادو سمتت حرکت میکنه،میشناسیش!نزدیک ساحل می ایسته،به سمتش میریو از پله ها بالا میری،از کنارِ نگهبانی کوچیک ساختمون میگذری که چشمت به چشمایِ جُغدی که پوسترشو رو دیوار زدن میفته.چشمای زردی که نقطه ی سیاهی بینشون میدرخشه بهت خیره شدنو دنبالت میکنن!رَد میشی از نگهبانیو به صندوق پست پُر از نامه ای میرسی که حتی رویِ زمینم ریختن.از دور میخونی فرستنده:کیهان،اَخترک 369،گیرنده:زمین،پلاک202A.یکی از نامه هارو باز میکنی،کارت طلایی ورود به کارخونه شکلاتارو میبری!در ساختمون باز میشه و نگهبان کوتاه قد پیری با گوشای دراز،دماغِ پهن وموهای ریختش،با کت وشلوارسیاه و پیرهن سفیدی که پوشیده درحالیکه دست کلیدشو تکون میده و از صدای بهم خوردن کلیدا لذت میبره و خنده ی مهربونی رو لبای نازکش نشسته بیرون میاد تا درو برات نگهداره که  وارد ساختمون بشی،از در رد میشی و با یه لبخند به نگهبان ازش تشکر میکنی.حالا یه راهروی بی انتها روبروت میبینی با بی نهایت در!کنارت راه پله هستُ کنارِ پله ها آسانسور،ترجیح میدی سوار آسانسورشی.آینه ی آسانسور نشونت نمیده،دستتو رو آینه میکشی و دنبال خودت میگردی!بالایِ آینه جمله ای هست که نوشته "بودن یا نبودن مسئله چیست؟"میفهمی که آینه تصویر نبودناتو نشون میده نه تصویرِ بودناتو!از رویِ آینه آخرین  شماره ی طبقاتو فشار میدیو قرمز شدن شماره ی 9او میبینی!آسانسورِ سفید شروع به حرکت میکنه وبا موسیقی فوراِلیزه  بالا میری.انگار که تو خلاء در حالِ حرکت باشی جاذبه اثرشو از دست میده و تو معلق میشی تو فضای کوچیکِ داخل آسانسور.مکعب کابین شروع به باز شدن میکنه!کف،سقف،دوتا دیوار بغل،آینه ی پشت و در آسانسور از هم جدا میشن و دور میشن،تو میمونی و فضای بی انتهایی از کیهان میونِ ستاره ها.

شازده کوچولو با پرنده های مهاجر که در حالِ رد شدن از همونجاست میبینتت،میخنده و میگه تواَم یکی دیگه از بَرنده های خوش شانس گولدن تیکتی!دنبالم بیا تا کارخونرو نشونت بدم...